به گزارش افرا ورزش، پرونده سیزدهمین دوره لیگ تکواندو زنان با قهرمانی لوازم خانگی کن و نایب قهرمانی بیمه رازی و چیزی شبیه به اختلاف طبقاتی بین تیم‌ها بسته شد.
رقابت‌هایی که از همان هفته‌های آغازین جایگاه قرار گرفتن تیم‌ها در جدول ردهبندی لیگ را مشخص کرد تا جایی که در پایان راه، پیش‌بینی‌ها درست از آب در آمد.
تعداد تیم‌های لیگ تکواندو زنان در فصلی که به پایان رسید نسبت به دوره‌های قبل به لحاظ کمی افزایش داشت اما به لحاظ کیفی رقابت بین 3 تیم بالای جدول بود و بس و نقش سایر تیم‌ها تنها نقشی کمی بود.
نگاهی به اعداد و ارقام به‌دست‌آمده توسط تیم‌ها نشان از فاصله زیاد فنی تیم‌ها را نشان می‌داد. این فاصله زیاد فنی تنها میان تیم قعرنشین و صدرنشین نبود.
نگاهی به جدول نتایج نشان می‌داد که این فاصله از تیم پنجم به بعد شکل گرفته است و این در شرایطی است که تفاضل امتیازها از تیم ششم جدول (هیات تکواندوی شمال شرق) منفی است.
تجمع ملی‌پوشان در کن و بیمه رازی
حال این سوال مطرح است که آیا لیگی با این تفاوت فنی تیم‌ها می تواند به تکواندوی زنان ایران کمک کند و سهم این لیگ در بازیکن‌سازی و بروز استعدادها چه میزان است؟
لیگی که به دلیل تجمع بازیکنان ملی‌پوش در دو تیم کن و بیمه رازی عملا توان رقابت را از دیگر تیم‌ها گرفت و از همان ابتدای فصل خط و نشان کشیدند که جام قهرمانی برای آنهاست و با این تفاسیر جذابیت و هیجان نیز از مسابقات گرفته شد.
این در حالی است که رسالت برگزاری لیگ شناسایی پدیده‌ها و استعدادهای ناشناخته است. هدفی که در لیگ امسال کمرنگ شد.
البته نمی توان به تیم‌های حاضر در لیگ خرده گرفت؛ به هرحال بالانشینان از لحاظ منابع مالی تامین هستند و برای تجهیز تیم‌هایشان به راحتی دست به جیب می‌شوند.
تیم‌هایی که حتی در برخی اوزان دو تا سه نیروی کارآمد را در اختیار دارند و این در حالی است که در مقابل تیم هایی در لیگ حضور داشتند که در تامین نیروی کافی برای چیدمان تیم خود به مشکل بر می‌خوردند.
به طور حتم در چنین فضایی مربیان نیز با مشکل مواجه می‌شدند و فاصله میان تیم‌ها قدرت مانور را از آنها می گرفت.
شکاف فنی در لیگ تکواندو زنان و یک پیشنهاد
مربیان تیم های سکونشین با دراختیار داشتن ملی پوشان به مصاف تیم هایی با بازیکنان بومی می‌‌رفتند و در چنین فضای رقابتی به طور حتم توازن جای خود را به اختلاف طبقاتی می‌دهد.
نه بازیکن ملی‌پوش به خوبی محک می خورد و نه آن بازیکن نا آشنا می‌تواند از پس حریف بر بیاید مگر این که به تمام معنا پدیده‌ای خاص باشد که دراین دوره از لیگ خبری از چنین بازیکنانی نبود.
اما در این میان نکته مثبتی نیز به چشم می‌خورد و آن حضور بازیکنان ملی‌پوش در لیگ است؛ اتفاقی که در لیگ مردان چندسالی است دیده نمی شود.
در لیگ زنان اما تمامی چهره‌های ملی پوش مشغول رقابت بودند و در هفته‌های پایانی نیز کیمیا علیزاده خود را به شیاپ‌چانگ خانه تکواندو رساند و به مصاف حریفان رفت.
شاید بتوان با تمهیداتی بهتر و ایجاد قوانینی از جمله محدودیت تیم‌ها در جذب بازیکنان ملی‌پوش حال و هوای جذاب‌تری به مبارزات داد و خروجی فنی بهتری در پایان لیگ به دست آورد.
