به گزارش افرا ورزش، روز بازی‌های نیمه‌نهایی مسابقات بین‌الملی سمنان شروع شد، بازی‌های آن دوره به صورت 3 از 5 و 11 امتیازی برگزار می‌شد. در واقع برای برد نیازمند به برد سه گیم بودیم.
بازی ما در مرحله یک چهارم نهایی از اهمیت زیادی برخوردار بود. برای من مهم‌ترین اصل آن روز، این بود که به خودم ثابت کنم چقدر توانایی دارم حتی در ضعیف‌ترین حالت ممکن بدنی.
یقین داشتم ذهنی دارم که من را به بهترین شکل هدایت می‌کند. برنده آن بازی من بودم، برد در سه گیم متوالی. بردی که به جز خوشحالی بابت رسیدن به فینال، سبب شد به خودم بیشتر اعتماد کنم.
به همین نحو برای فینال روز بعد آماده شدم و با خود فکر می‌کردم که به راحتی به مدال طلا خواهم رسید اما خیلی مهم است که هیچ وقت فراموش نکنیم که هر حریفی تمام تلاشش را می‌کند تا شما را شکست دهد،. هیچ جنگی از پیش برنده و بازنده ندارد.
مهم نیست دیروز قهرمانی بزرگ و موفقی بوده‌اید تا مبارزی که شاید پشت همه حریفانش را یکی پس از دیگری به خاک رسانده. امروز چالش‌هایی سر راه شماست که باید با قوایی جدید به جنگشان بروید.
بازی فینال مسابقات برای من خیلی عجیب بود. گیم اول را با اختلاف نزدیک ۱۱-۹ باختم، گیم دوم هم اوضاع به همین منوال پیش رفت و این گیم هم از دست رفت.
در گیم سوم ۱۰-۸ عقب بودم و تنها یک امتیاز فاصله داشتم تا در مسابقات دوم شوم. اتفاقی که اصلاً نمی‌خواستم رخ دهد. در آن لحظه ترجیح می‌دادم یا قهرمان مسابقات باشم و یا با یک رتبه سوم و مدال برنز، اصلاً در فینال حاضر نمی‌شدم. شکست در فینال؟ هرگز ….
امتیازات گیم سوم رسید به برابر 14 و هر بازیکنی که به امتیاز 15 می‌رسید برنده آن گیم بود با آن تفاوت که اگر من برنده می‌شدم، باید 2 گیم دیگر را هم می‌بردم و اگر حریفم به امتیاز 15 می‌رسید همه چیز، تمام می‌شد…
ادامه دارد
سری کامل یادداشت های ثمین عابد خجسته را در این تگ دنبال کنید: یادداشت‌ها
