به گزارش “آی دبلیو اسپورتس” آژانس ورزش زنان ایران؛ تیم پالایش نفت آبادان با یک پیروزی دراماتیک در روز پایانی لیگ برتر فوتسال زنان، قهرمان این مسابقات شد و جام پس از چند سال دوباره به آبادان رفت.
نرگس علوانی در فصلی که رقبای سرسختی چون سایپا، هیئت فوتبال خراسان رضوی، حفاری اهواز و حتی مس رفسنجان داشت، سرانجام قهرمانی را به پالایش نفت آبادان هدیه کرد.
علوانی در گفتگو با آی دبلیو اسپورتس درباره این قهرمانی، نگرانی‌های آینده و دختران مستعد سرزمین نفت و برکت، صحبت کرده است.
از روز اول به دنبال قهرمانی بودیم
از ابتدای راه، هدف گذاری ما مبتنی بر کسب عنوان قهرمانی بود و بازیکن گیری ما بر این اساس سازماندهی شد. سیاست ما این بود که هم بازیکن خوزستانی بگیریم و هم گروهی از بازیکنان باتجربه و جوان.
فکر می‌کنم از ابتدای راه هم مشخص بود که مدعی هستیم و شخصیت قهرمانی داریم. در شرایط کرونا مسابقات چالش‌های خاص خود را داشت زیرا لیگ در ۲ گروه برگزار می‌شد و این کار ما را سخت کرد.
گروه ما گروه سخت‌تری بود. تیم هیئت خراسان رضوی، رهیاب و مس رفسنجان که همگی تیم‌های خوبی بودند در گروه ما قرار گرفته بودند. ما این قهرمانی را با عبور از یک مسیر دشوار به دست آوردیم و ذهنیت قهرمانی داشتیم.
مرحله نهایی هم شرایط خاص خود را داشت. سایپا و حفاری و هیئت خراسان رضوی، از نظر فنی فوق‌العاده بودند چنان که در بازی اول در اهواز با وجود این که یک شروع خوب داشتیم اما پیروزی را از دست دادیم.
در بازی با سایپا در تهران هم فکر آن را نمی‌کردیم که بازنده باشیم. در تهران خودمان را برای قهرمانی آماده کرده بودیم اما گل‌های بدی دریافت کردیم و شکست ما از سر نداشتن تمرکز بود.
من از تیم حفاری تشکر می‌کنم که شرافتمندانه بازی کردند. بازی آخر ما با تیم هیئت خراسان رضوی هم به شکلی بود که آن‌ها هم شرافتمندانه کار کردند و کسی در روز آخر کم کاری نکرد. این مایه افتخار فوتسال است.
همه این‌ها خواست خدا بود. ممکن بود قهرمان نشویم چرا که در این فصل یک بار در دور گروهی به مس رفسنجان و یک بار در مرحله نهایی، به سایپا باختیم. این نشان می‌دهد لیگ ما لیگ باکیفیتی بود اما خوشحالم که تیم یکدل ما به چیزی که شایسته‌اش بود، رسید.
بهره مندی از عنصر تجربه
تجربه در تیم ما، عنصر مهمی بود. ۲ بازیکن بالای ۳۰ سال ما سهیلا ملمولی و سمیرا سلیمانی بودند و سایر نفرات ۲۳ تا ۳۰ سال سن داشتند. دو بازیکن جوان به نام‌های زهرا کیانی و زیبا افروغ داشتیم که در مرحله گروهی فرصت بازی پیدا کردند.
سهیلا ملمولی و فرشته خسروی بازیکنان ملی فوتسال ما بودند. الهام عنافجه با وجود این که محصول فوتبال و ورودی از فوتبال محسوب می‌شود اما امسال فوق‌العاده بود.
از نقش فاطمه رحمتی و نسا احدی هم نمی‌توان به سادگی گذشت. شاید نتوانم نام تک تک بازیکنان را ذکر کنم. برای ما همه بازیکنان یکی و همگی در این موفقیت به یک اندازه هستند.
در آبادان باشگاهی نمونه داریم
گرچه امسال بودجه باشگاه نفت کاهش پیدا کرده بود اما تیم با درک متقابل و از خودگذشتگی، خود را با این شرایط هماهنگ کرد. در پالایش نفت آبادان، گرچه مشکلات مالی و نقدینگی وجود داشت اما باشگاه از بابت امکانات، چیزی کم نگذاشت. ما در آبادان یک باشگاه نمونه داریم.
ما ۲ سالن تمرین، سالن بدنسازی و استخر داریم. زمانی که در مس رفسنجان بودم دیدم که حتی مس این امکانات را نداشت. پالایش نفت از این نظر یک باشگاه شاخص و ویژه است.
در مورد دستمزدها هم باید بگویم که در حق دختران فوتسالیست ایران اجحاف می‌شود و حق آن‌ها بیش از این است که بخواهند با کمترین دستمزد و کمترین امکانات بازی کنند.
باید نگران آینده فوتسال باشیم
من در فوتسال پایه کار کرده‌ام. بازیکنان متولد دهه ۷۰ و ۶۰ ما بهترین‌های ایران هستند اما نگرانی این است که با خروج تدریجی آن‌ها، آیا جایگزینی برای آن‌ها ساخته‌ایم؟
بازیکنی مثل فرشته خسروی، سهیلا ملمولی، نسترن مقیمی، آرزو صدقیانی زاده و سارا شیربیگی همچنان ستاره‌اند. گرچه بازیکنان جوانی آمده‌اند اما شباهتی به آن نسل ندارند.
ما در فوتبال، تیم‌های ملی جوانان و نوجوانان داریم اما در فوتسال ملی، این را نمی‌بینیم. از سوی دیگر در باشگاه‌ها تیم‌های پایه وجود ندارند. هر باشگاه یک تیم بزرگسالان دارد و تمام. این در آینده به ضرر فوتسال ایران تمام خواهد شد.
موضوع پایه، یک مشکل بزرگ و پنهان است. ستاره‌های امروز چه بخواهیم یا نخواهیم طی یکی دو سال آینده به‌تدریج وارد افت می‌شوند. امروز، روزی است که باید برای تیم ملی 5 و ۱۰ سال آتی برنامه ریزی کنیم.
در رامهرمز، قطب فوتسال دختران را در اختیار داشتیم
بازیکنان پایه خوبی در شهرهای خوزستان نظیر رامهرمز وجود دارند. من آن جا کار کرده‌ام. دختران خوزستان عاشق فوتسال هستند. استعداد در روستاهای خوزستان به قدری زیاد است که می‌توان تیم‌های قدرتمندی از بین آن‌ها تشکیل داد.
دختران روستایی خوزستان در مدارس ابتدایی با پسرها بازی می‌کنند و در آن شرایط، رشد می‌کنند. زهرا کیانی از یک روستا در نزدیکی رامهرمز استعدادیابی شد.
من معلم ورزش هستم و سال‌ها پیش تیمی از دختران بومی رامهرمز را با هزینه شخصی از مسابقات استانی به دسته یک کشور آوردم. در نهایت چون پشتوانه نداشتیم تیم نتوانست به لیگ برتر برود.
فوتسال زنان ایران به هیچ وجه مشکل استعداد یا کمبود نیروی انسانی ندارد. تا دلتان بخواهد دختر مستعد هست. ما یک مزرعه بزرگ حاصلخیز داریم اما ایده‌ای برای استفاده از آن نداریم. این مشکل فوتسال دختران ماست.
