به گزارش پایگاه خبری تحلیلی “دختران قهرمان” زهرا مغانی لژیونر جدید والیبال زنان ایران است. او به پورتو پرتغال پیوسته و برای بازی کردن برای تیم پرتغالی اشتیاق دارد.
پاسور ۲۰ ساله پیکان در گفتگو با آژانس ورزش زنان ایران درباره مسیر این اتفاق بزرگ والیبالی و احساسش از پیوستن به یک باشگاه اروپایی دارد سخن گفت.
نه به اسلواکی، پاسخ مثبت زهرا مغانی به پرتغال
تابستان امسال بود که خبر امضای قرارداد او با تیمی شاخص در اسلواکی منتشر شد اما او به اسلواکی سفر نکرد و سر از پورتو درآورد.
مغانی در این باره می‌گوید: از سال گذشته پیگیر حضور در لیگ‌های خارجی بودم. تابستان امسال تیمی از اسلواکی پیشنهادی رسمی برای من ارسال کرد. بررسی‌های لازم هم صورت گرفت و در نهایت تصمیمم بر این شد که به این تیم بروم.
اما چرا او هرگز پیراهن آن تیم را بر تن نکرد؟ زهرا عنوان می‌کند: حتی پای برگه قرارداد تیم اسلواکیایی را هم امضا کردم اما همزمان با این اتفاق، مدیر برنامه‌ام با پورتو ارتباط گرفت و مربیان پورتو به من علاقه‌مند شده بودند.
او ادامه داد: پورتو به دنبال بازیکنان جوان و مستعد بود و از نگاه آن‌ها من بازیکنی بودم که می‌توانست به برنامه‌های آینده باشگاه کمک کند. پورتو یک باشگاه بزرگ است و من هم به پورتو متمایل بودم تا این که بخواهم در اسلواکی بازی کنم.
مغانی همچنین گفت: احساس می‌کردم که پیوستن من به پورتو مسیر را برای رشد من فراهم می‌کند و شاید در شرق اروپا این اتفاق برای من با این شرایط ایده آل، رخ ندهد.
با توجه به پایان فصل نقل و انتقالات، دیگر امکان پیوستن زهرا مغانی به پورتو وجود نداشت و پاسور جوان باید تا نیم فصل صبر می‌کرد تا بتواند قرارداد تازه‌ای به ثبت برساند.
این چنین شد که او تا نیم فصل در پیکان ماند، برای تیم نیلوفر رشیدی بازی کرد و پس از پایان نیم فصل و صدور ویزای پرتغال به این کشور رفت.
مشورت زهرا مغانی با نگین شیرتری پیش از پیوستن به پورتو
پورتو یک باشگاه بزرگ است و این، نیازی به توصیف ندارد. زهرا مغانی در این باره می‌گوید: احساس بسیار خوبی از این که به یک باشگاه بزرگ پیوسته‌ام دارم. پیش از سفرم به پرتغال در مورد جو حاکم بر والیبال پرتغال از نگین شیرتری که در تیم آوش بازی می‌کند پرس و جو کردم و از او مشورت خوبی گرفتم.
مغانی می‌افزاید: این فرصت برای من پیش آمده تا در یک تیم سطح بالا بازی کنم. روی پیشرفت فنی در پرتغال و همچنین کمک به تیم ملی در صورتی که مورد نیاز کادر فنی باشم، تمرکز کرده‌ام.
فرهنگ ایران و پرتغال از هم دور نیست
زندگی در پرتغال برای یک دختر ۲۰ ساله چه دشواری‌هایی دارد؟ زهرا عقیده دارد پرتغال از نظر فرهنگ با ایران تفاوت عمیقی ندارد و حضور بازیکنان ایرانی در این کشور در رشته‌های مختلف به خصوص والیبالیست‌ها سبب شده پرتغالی‌ها دیدگاه مثبتی به ایران داشته باشند.
مسئله اصلی اما در مورد این دشواری‌ها، خانواده است: “دوری از خانواده برایم بسیار سخت است. ما باید مدت زیادی از هم دور بمانیم اما این دوری هزینه‌ای است که بابت دنبال کردن رویاهایم پرداخت می‌کنم و باید آن را بپذیرم. مثل هر ورزشکار حرفه‌ای دیگری.”
زهرا مغانی با تمجید از پورتو می‌گوید: باشگاه پورتو استقبال و رفتار مهمان دوستانه‌ای با من داشت. در مدت کوتاهی که اینجا بوده‌ام احساس خوبی از بودن در پورتو داشته‌ام ضمن این که حضور سمیرا ایمانی به عنوان مربی در تیم برای من یک پوئن مثبت است که احساس تنهایی نکنم.
او عنوان می‌کند: مدیر تیم والیبال، آقای موریرا انسانی با دید مثبت و حرفه‌ای است و فکر می‌کنم که بتوانم دوران خوبی را در پورتو داشته باشم.
پیشرفت زهرا مغانی، به خاطر مادر دوم
زهرا تنها ۲۰ سال سن دارد و زمان زیادی را برای رسیدن به چنین سطحی منتظر نمانده است. او همین ۷ سال پیش دست به توپ والیبال زد اما اتفاق اصلی، در سال ۹۶ رخ داد.
زهرا مغانی می‌گوید: از ۱۶ سالگی که به اردوی تیم ملی نوجوانان وارد شدم، مسیر حرفه‌ای و جدی والیبالی من شکل گرفت. مربی من میترا شعبانیان من را به یک پاسور تبدیل کرد.
مسیر او اما ساده طی نشده. زهرا تاکید می‌کند که در این سال‌ها برای این که نشان دهد مورد اعتماد است سختی های زیادی کشیده و حالا خوشحال است که باعث افتخار اطرافیانش است.
زهرا در پایان صحبت‌هایش می‌گوید: از همه کسانی که در زندگی ورزشی من، یار و یاورم بوده‌اند قدردانی می‌کنم به ویژه استاد بزرگم میترا شعبانیان که مادر دوم من است. همچنین از خانواده‌ام، مدیر برنامه‌ام و کسانی که به والیبال زنان ایران خدمت می‌کنند.
