به گزارش پایگاه خبری تحلیلی “دختران قهرمان” تیم ملی فوتبال بانوان کشورمان در نخستین بازی خود در مسابقات فوتبال زنان قهرمانی آسیا، به مصاف هند میزبان رقابت ها رفت که در پایان به تساوی بدون گل رضایت داد.
اکنون نگاهی فنی به عملکرد تیم ملی فوتبال زنان در بازی با هند داریم. مسابقه ای که ایران به دنبال گل نخوردن و سپس استفاده از ضد حملات بود و در نهایت، به هدفش رسید.
سوالاتی که پس از پایان این مسابقه در ذهن پدید می‌آید این است که آیا ایران قادر به ارائه نمایش هجومی‌تری نبود و آیا ایراندوست بهترین تاکتیک را برای ایران انتخاب کرد؟
اینجا پاسخ هایی برای سوالاتمان اینجاست.
آرایش ایران
تیم کشورمان با ترکیب ۱–۳–۲–۴ بازی را آغاز کرد؛ زهره کودایی سنگربان ایران بود. غزاله بنی طالبی و فاطمه عادلی زوج خط میانی کشورمان را تشکیل می‌دادند.
بهناز طاهرخانی در راست و ملیکا متولی در چپ، خط دفاعی ۴ نفره مریم ایراندوست در این بازی بودند.
ثنا صادقی در کنار ملیکا محمدی ۲ هافبک میانی کشورمان بودند؛ ملیکا محمدی عقب‌تر از صادقی بازی می‌کرد تا ثنا بتواند آزادانه‌تر در حملات شرکت کند.
جلوتر از آنها زهرا سربالی در وینگر چپ، سمانه چهکندی در وینگر راست، و هاجر دباغی پشت سر تک مهاجم جوان ایران یعنی نگین زندی قرار داشتند.
نفوذ ، فقط از باند راست
توان فنی برتر هند روی بازیسازی و خطرآفرینی روی دروازه ایران، سبب شد ایران از همان شروع کار عقب بایستد و منتظر تحرکات هند باشد.
بدین ترتیب در نیمه اول تمرکز ایران بیشتر روی دفاع بود که با توجه به اولین تجربه ایران در چنین تورنمنتی و تقابل با میزبان، که ۹ دوره در جام ملت‌های آسیا حضورداشته، تصمیمی منطقی از سوی کادر فنی بود.
معدود حملات ایران از سمت راست برنامه‌ریزی می‌شد؛ ثنا صادقی و ملیکا محمدی دو هافبک میانی به‌محض دریافت توپ با پاس‌های عرضی توپ را به سمت راست انتقال می‌دادند.
ملیکا متولی به سمانه چهکندی در راست اضافه ، نگین زندی از نوک حمله به راست متمایل و مثلث متولی، چهکندی و زندی تشکیل می‌شد.
حاصل این کار در زمین ایران، یک یا دو موقعیت بود که دریکی از صحنه‌ها اگر زندی در آفساید نبود، می‌توانست در مصاف تک‌به‌تک دروازه هند را با خطر جدی مواجه کند.
اما سمت چپ کشورمان در حملات مشارکت چندانی نداشت و با توجه بهسرعتبالای بازیکنان هند و ترنزیشن های سریع این تیم از دفاع به حمله، بهناز طاهرخانی کمتر نفوذ می‌کرد تا در کنار مدافعان میانی از ضد حملات هند جلوگیری شود.
چشم ایراندوست به ضربات آزاد
ایران تمایل چندانی به بازیسازی از دفاع نداشت و در اغلب مواقع با دفع توپ مستقیم از مدافعان، فشار هندی‌ها تا حدودی خنثی می‌شد.
این موضوع ممکن است دستور مستقیم نیمکت و به دلیل هراس از لو رفتن توپ در یک سوم دفاعی ایران باشد با این حال، نبود برنامه بازیسازی از دفاع نکته‌ای است که در آینده می‌تواند پاشنه آشیل ایران تلقی شود.
ضربات ایستگاهی دیگر حربه تیم مریم ایراندوست برای رسیدن به دروازه هند بود که در دقیقه ۱۱ می‌توانست کارساز شود. ارسال مناسب چهکندی با ضربه سر نگین زندی همراه بود که تیر دروازه مانع فروپاشی دروازه میزبان شد.
مشخص بود که ایران روی ضربات ایستگاهی و شروع مجددها کار کرده ، برنامه دارد و بر این اساس، در هر دو نیمه توانستیم دروازه حریف را با خطر مواجه کنیم و تا رسیدن به گل هم فاصله زیادی نداشتیم.
برنامه ایران ؛ توپ را بده ، فضا را ببند!
هند مالکیت توپ بیشتری نسبت به تیم کشورمان داشت. هندی‌ها سعی داشتند با انتقال سریع توپ به کناره‌ها و ارسال‌های بلند دروازه کشورمان را باز کنند.
اکثر توپ‌ها برای مانیشا ارسال می‌شد که چند بار نزدیک بود از تزلزل و غفلت خط دفاعی ایران استفاده کند و هند به گل برسد. این تزلزل، حاصل فشارهای پیاپی هند روی دروازه ایران بود.
با وجود برتری قاطع هند در مالکیت توپ، آنها به هدف خود نرسیدند. ایران با از دست دادن توپ، به دنبال بستن فضاها بود و با چاشنی یک دروازه بان نجات بخش و بازیکنان کم دقت هند، به نتیجه دلخواه رسید.
اجبار هند به ارسال از کناره‌ها
در نیمه دوم ایران برای مقابله با حملات پرفشار و دامنه‌دار هند، در دفاع پرتعداد ظاهر و ترکیب تیم ایران به ۱–۵–۴ تبدیل می‌شد. در دفاع، وینگر های کشورمان به کناره‌های زمین متمایل می‌شدند تا در کنار متولی و طاهرخانی مانع ارسال‌های خطرناک هند شوند.
توپ و میدان در اختیار هندی‌ها بود و تیم کشورمان سعی داشت با پوشش تمام نقاط زمین مانع از حملات هند شود. همین امر موج شد هندی‌ها مانند نیمه اول روی ارسال از جناحین متمرکز شوند.
هشدار شکاف بین ملیکا متولی و مدافعان میانی
در چند صحنه ارسال‌های هندی‌ها به شکاف ایجادشده بین ملیکا متولی دفاع راست کشورمان و مدافعان میانی، نزدیک بود به گل ختم شود که درخشش زهره کودایی دروازه ایران را بسته نگه داشت.
این اتفاق چند بار دیگر هم تکرار شد که یک هشدار را برای مریم ایراندوست پدید می‌آورد. ایران در این بخش آسیب‌پذیر است.
در توپ‌های بلند، فاطمه عادلی و بنی طالبی عملکرد کم نقصی داشتند و در اکثر نبردهای هوایی پیروز شدند اما مشکل در بخش دفاعی ایران در نیم ساعت پایانی بازی روی داد.
خستگی و فشار سنگین روی فاطمه عادلی و غزاله بنی طالبی و البته هافبک های ایران ضریب اشتباهات ایران را به شدت افزایش داد و آسیب پذیری ایران در این دقایق هویدا بود.
ایران ، تیمی که در ضد حملات توانمند است
با ورود یاسمن فرمانی به جای ثنا صادقی، سارا ظهرابی نیا به جای دباغی، مرضیه نیکخواه و زهرا معصومی در ضدحملات خطرناک‌تر ظاهر شدیم.
به طور کلی، ایران نشان داد با محوریت بازیکنان سرعتی خود قادر به استفاده از ضد حملات است. نگین زندی و نیز بازیکنانی چون افسانه چترنور – که فرصت کمی برای بازی پیدا کرد – در این پروژه کارآمد هستند.
نمای کلی: اولویت ایران گل نخوردن است
شاگردان ایراندوست در اولین بازی خود در جام ملت‌های آسیا برابر هند میزبان، بازی قابل قبولی به نمایش گذاشتند و نمره و نتیجه قبولی هم گرفتند.
حضور پرتعداد در دفاع و پوشش فضای پشت مدافعان نکته مثبت تیم کشورمان در بازی با هند بود که البته در بعضی موارد اشتباه و ناهماهنگی مدافعان می‌توانست مشکل‌ساز شود.
به نظر می‌رسد راهبرد کادر فنی و تیم کشورمان در بازی‌های آتی نیز به همین شکل باشد: با اولویت دفاع و گل نخوردن و سپس استفاده از ضد حملات یا ضربات شروع مجدد.
ایراندوست می‌داند تیمش از نظر توان فنی برای حمله کردن و بی‌محابا پیش رفتن، نه آمادگی فنی لازم را دارد و نه روانی. با این توصیف راهبرد کنونی، احتمالاً بهترین نقشه‌ای است که او در دست دارد.
