به گزارش پایگاه خبری تحلیلی “دختران قهرمان” تکواندو ایران در ماه‌های پایانی سال ۱۴۰۰ دست‌خوش تغییرات زیادی شد از جمله تغییر سکاندار تیم ملی تکواندو زنان و ورود مینو مداح.
با حضور مینو مداح به جای مهرو کمرانی، مهم‌ترین سؤال این است: این تغییرات چه نتایجی را برای بانوان هوگوپوش به همراه خواهد داشت؟ آیا تغییر محسوسی در کار است؟
مداح سکاندار جدید تیم ملی بعد از 7 سال به سمت قبلی خود بازگشته اما این بار در سکوت و پشت درهای بسته. او کما فی السابق علاقه‌مند به محدود کردن فضای پیرامون خود است.
مداح گمان می‌کند با سکوت و فعالیت پشت درهای بسته حاشیه‌ها را از خود و تیم دور نگه می‌دارد. این، خصوصیت اوست و در گذشته نیز این ویژگی در او وجود داشت.
سوالی که سرمربی جدید باید پاسخ دهد این است که آیا راهکارهای سال ۲۰۱۴ در سال ۲۰۲۲ جواب می‌دهد؟ ایجاد فضای ایزوله در عصر فناوری و سلطه شبکه‌های اجتماعی کار ناشیانه‌ای نیست؟
ایجاد فضای بسته و سکوت در سال ۲۰۱۴ که فضای مجازی و اینستاگرامی وجود نداشت کار چندان دشواری نبود اما باید به سرمربی جدید گوشزد کرد سکوت در عصر حاضر، مهر تأیید بر زمزمه‌ها و حواشی خواهد بود.
تکواندو ویترینی برای ورزش زنان ایران است و این، مسئولیت مداح را حساس‌تر می‌کند. او زمانی سرمربی تیم ملی بود که مردم هنوز با پدیده تکواندو و کیمیا علیزاده آشنا نشده بودند.
پس از هشت سال، او بار مسئولیت سنگین‌تری نسبت به قبل دارد. او اگر نتیجه نگیرد یا سیاستی را اتخاذ کند که محبوبیت خود را از دست بدهد با مشکلات بزرگی مواجه خواهد شد.
مینو مداح مسئولیت دشواری دارد. او تا مدت طولانی با مهرو کمرانی مقایسه خواهد شد و رسیدن به موفقیت‌های کمرانی ساده نیست. سیاست‌های انزوا گرایانه او به کمک تیم ملی می‌آید یا محبوبیت تیم ملی را دچار خدشه خواهد کرد؟
