حامد اسماعیلی – آی دبلیو اسپورتس – الناز رکابی تنها امید ایران برای کسب سهمیه المپیک توکیو ۲۰۲۰ در سنگ نوردی بانوان است و حضور او در رویدادهای بین المللی به طور متوالی با این هدف صورت می‌گیرد اما آن چه در این میان کمتر مورد توجه است این است که هزینه‌های الناز رکابی از کجا تأمین می‌شود؟
شاید فکر کنید فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی به عنوان متولی تیم‌های ملی سنگ نوردی این هزینه را تأمین می‌کند یا وزارت ورزش و جوانان وظیفه دارد مخارج آماده سازی الناز را تأمین کند و این کار را انجام داده است اما هر دو باور اشتباه است.
بودجه محدود فدراسیون کوهنوردی از یک سو و مشکلات پیچیده اقتصادی کشور – که به کاهش بودجه فدراسیون‌ها انجامیده – دست این فدراسیون را برای حمایت از قهرمانان بسته است به طوری که نقش فدراسیون در اعزام اخیر الناز رکابی به انتخابی المپیک در فرانسه فقط بلیت سفر او بوده است.
بدین ترتیب هزینه‌های سنگ نورد زنجانی روی دوش خودش است و در اعزام‌ها او به سختی هزینه‌ها را تأمین می‌کند. برای سفر به فرانسه و شرکت در مسابقات انتخابی المپیک، الناز رکابی پس از پیگیری‌های متعدد توانست هزینه سفر را از کمیته ملی المپیک دریافت کند. پولی که به حساب فدراسیون کوهنوردی واریز شد و سپس به رکابی انتقال یافت گرچه در این مورد نیز، الناز رکابی می‌گوید قرار بوده این پول خرج مسابقات آینده او شود و هزینه فرانسه را فدراسیون بپردازد.
او سرسخت است و نماد امید و ما، خوش شانس که او را داریم
از سفر فرانسه که صرف نظر کنیم، موضوع سایر مسابقاتی که الناز رکابی در آن شرکت می‌کند به میان می‌آید. الناز چطور هزینه سفر، اقامت و ملزومات آماده سازی را تأمین می‌کند؟ بخشی از این هزینه‌ها ممکن است توسط اسپانسرها تقبل شود اما بدیهی است که بار اصلی باز هم روی دوش الناز رکابی است.
الناز رکابی اخیراً گفته که بیش از ۱۰۰ میلیون تومان برای آماده سازی‌اش در راه المپیک هزینه کرده است که از این مبلغ تقریبی، ۳۵ میلیون تومان را نیز مقروض است و باید بدهی‌اش را بپردازد و بابت این موضوع از کمیته ملی المپیک تقاضای کمک کرده است. بخش اعظم هزینه‌ها نیز توسط الناز پرداخت شده است.
در سال منتهی به المپیک، فشارهای اقتصادی ناشی از تحریم و پایه‌های لرزان اقتصاد ایران ورزش را به شکل واضحی تحت تأثیر قرار داده است. اعزام‌ها و اردوهای تدارکاتی به حداقل رسیده و کاروان ایران با جیب‌های خالی به دنبال کسب سهمیه است. وضعیت الناز در این میان، مشتی نمونه خروار است.
او در انتخابی المپیک، تک و تنها به فرانسه رفت و در اغلب موارد بدون کادر فنی و پشتیبانی در رویدادها حاضر می‌شود. برای تمرین در ماده سرعت به دلیل این که تنها دیواره سرعت ایران در قزوین و در فضای آزاد وجود دارد و تمرین در فصل سرما روی آن ممکن نیست، دچار مشکل است اما امید خود را حفظ کرده است.
او در آینده و در خاک ژاپن بار دیگر فرصت کسب سهمیه را به دست می‌آورد. باور کنید که هر یک از دختران ما که بتوانند برای توکیو کسب سهمیه کنند – در چنین شرایطی – ارزشی کمتر از یک مدالیست المپیک ندارند.
